Poppetjes gezien, kastje dicht

xin chào!
Oftewel goededag.

Hierbij alweer het laatste reisverslag vanuit Vietnam.
Nha Trang was zalig. Fantastisch hotel, leuke restaurantjes en Franse koffiebarretjes, daarbij vlak bij het strand gelegen en zalig weer!

De tour die ik in Nha Trang gedaan heb, was echt wel de meest toeristische zonder enkele culturele toevoeging. Maar ach, je kan niet altijd cultureel verantwoord bezig zijn, toch ? ;-)
De details bespaar ik jullie, maar het betreft een ontmoeting met hertjes, struisvogels, hertjes, beertjes in een circus(verschrikkelijk) en een bezoekje aan monkeyisland met natuurlijk heel veel aapjes. Nou, laten we zeggen dat de bootreis heen en terug schitterend was!

De dag erna heb ik zel 2 uur(!!) bij het zwembad gelegen. Ik brandde uit mijn velletje ondanks de zonnecreme, dus maar weer snel de schaduw opgezocht, bij een bankje aan de zee onder de bomen. Goed vertoeven dus. Verder is er weinig over Nha Trang te vertellen. Prima stad om even bij te komen.

Vanuit Nha Trang had ik een binnenlandse vlucht naar Ho Chi Min City. op de airport bleek dat mijn vlucht gecanceld was (WTF!) en hadden ze me op de volgende en tevens laatste vlucht van de dag gezet. Hoezo laten we even niets weten? Maar zodra je je rug recht en eens een flink woordje wil babbelen, spreken ze plotseling geen Engels meer en kunnen ze alleen maar schaapachtig lachen. Dus moest ik het hotel in HCMC weer mailen met andere vluchtgegevens en tijd voor de pick up transfer enz. en toen begon de moed me stukje bij beetje in mijn slippertjes te zakken....
Natuurlijk was er geen pick up transfer op de airport en na een belletje (2,85 euro p/m dank u) moest ik wachten, hij was er bijna! 5 minuutjes, 10 minuutjes, 15 minuutjes later, telefoon... waar ik was... Nou nog steeds op dezelfde plek! met uiteindelijk de zin, de transfer was er niet, dus pak maar een taxi.... herinner je je die moed en die slippertjes nog...

Weer een vreemde stad, met andere taxiregels, geen idee in welke wijk het hotel ligt en of je er weer aan gaat komen.
Om even ook de constante 'oplichting' aan te geven. Ik had aan het hotel gevraagd wat de rit me ongeveer moest kosten en dat was 200.000 Dong. ongeveer 10$ maar de taxichauffeur vroeg 300.000 dong, dus 5$ meer. Nou daar ga je dan niet mee akkoord en op mijn tegenbod van 200.000 dong kwam al gauw een akkoord..... de eigenlijke kost....100.000 dong. En zo ben je constant teveel geld kwijt als je niet oplet, want dit geldt voor vervoer, tours, eten, souvenirs, hotels die ineens extra fee's aanrekenen, je kan het zo gek niet bedenken.

Maar bon, ik ben in HCMC, DE stad van Vietnam. Hier had ik een aantal wensen op het programma staan:
Een city tour, cu chi tunnels en 3 dagen Mekong Delta. Tevens was het hier ook Lunar New Year, waar ze de Chinese kalender volgen en begon in de nacht van 09 op 10 februari het jaar van de slang inging. Feest dus!

Bij het boeken en de betaling van de tours waar ik al 2 x had nagevraagd of alles tijdens de feestperiode doorging, kwam weer de fantastische glimlach en de tekst: yes M'am, no worries.. en ja hoor... toen ze bij de touroperator alles gingen boeken, bleek de 3-daagse Mekon Delta tour niet door te gaan, ook de 2 dagen tour niet... dus 'oops M'am I'm sollie'
en toen had ik het gehad, maar dan ook echt gehad. Ik heb de 2 andere dag tours geboekt en ben gaan mailenmet mijn ticketingbureau om mijn vliegticket om te boeken. De enorme heimwee overviel me enorm en mijn 'slippertjes' waren vol... Ondanks alle pracht hier in Vietnam wil ik gewoon naar huis. Poppetjes gezien, kastje dicht

En zo heb ik dus nog enorm genoten van de laatste dagen hier, met de wetenschap dat ik eerder naar huis ging. Twee prachtige en indrukwekkende tours gedaan met als hoogtepunt, de Cu Chi Tunnels. Deze zijn gebouwd voor de franse inval, maar zijn verder uitgebreid voor de aanvallen van de Amerikanen. Een waar gangenstelsel met klaslokalen, keukens, strategie ruimtes en slaap en leefkamers over kilometers breed en tot 10 meter diep. Je was in de mogelijkheid om 100 meter door een van de gangenstelsels te kruipen en dat was indrukwekkend. Zo klein, benauwd, diep. waar je in het begin nog redelijk gehurkt kon lopen, moest je op het einde toch echt op handen en knieen erdoor. Respect hoe ze daar 17 jaar gevochten hebben, want als dit stukje land veroverd werd was de weg vrij naar Saigon (het huidige HCMC) en dat wilde ze natuurlijk koste wat kost vermijden.

Vandaag dus mijn laatste dagje, mijn laatste blog en zodadelijk de reis naar Kuala Lumpur en Amsterdam.
Heerlijk, ik kijk er naar uit om weer op Westerse grond te staan, ook al verruil ik daarvoor de zon voor de sneeuw... Ik zal kijken of ik stiekem een beetje zon voor jullie in mijn backpack krijg.

Voor alle volgers: Bedankt voor alle lieve (prive) berichtjes en interesse. Tot snel.

x Marliene