"handelen tot ze huilen" deel 1

"Handelen tot ze huilen"

"Handelen tot ze huilen" is een van de gevleugelde uitspraken van onze reisgids of reisleidster Maria. Hierbij doelend om te blijven onderhandelen met de Chinese verkoper, tot je de prijs hebt die je wilt hebben of enigszins in de buurt ligt. Zo niet, dan moet je weglopen... Kans van 99,99 % dat ze je nog naroepen of meelopen om te zakken in hun prijs. En dan ga je verder met handelen (tot ze huilen dus). Dat heeft 2 voordelen... Je hebt voor een leuk prijsje een leuke herinnering en zij hebben toch winst gemaakt, want zelfs dat leuke prijsje is nog teveel, maar goed, er zijn grenzen aan het onderhandelen. Echt huilen doen ze dus niet, maar balen doen ze toch wel.

Na de start in Beijing zijn we dus met de hobbeltrein naar Datong gegaan... Wat een triestige stad. Een echte stad met veel koolmijnwerkers. Ook het hotel was niet geheel comfort en hygiënisch, maar zoals het er nu uitziet, dan ook het enige in de gehele reis, die ondermaats was. Hier kwamen we dan ook gelijk in confrontatie met rokers in het restaurant... Wat zijn we verwend in NL en BE! Naast roken in het restaurant, mag er ook in sommige hotel(kamer)s gerookt worden en op de nachttrein bijv..... Ze beginnen het steeds meer te verbieden, maar het is nog niet helemaal ingeburgerd. Om maar gelijk bij de "nasty habits" te blijven is het rochelen ook zeker een vermelding waard. (Of skip door naar de volgende alinea). Het rochelen is verboden.... Maar blijkbaar zit het zo hardnekkig in hun cultuur ingebakken, dat het nog wel enkele generaties nodig heeft om uitgeroeid te worden. Het gerochel begint zoals wij met een goede verkoudheid in je badkamer, lekker privé, ons bescheiden rocheltje omhooghalen. Op zijn
Chinees doe je dat het liefst en plein public en vermoed ik dat ze het uit hun tenen halen, met een volume die in het rood uitslaat, het is echt niet te missen. In groep roepen we nu: "hou hem binnen" gevolgd door een: " ieuw" als we dat toch nog een fletshj horen uitspatten op de grond. Na 2 weken nog niet gewend, maar vermoedelijk zal dat nooit wennen.

Na het ongezellige Datong, wat gelukkig enkel voor doorreis was, zijn we naar Taiyuan onderweg. Op de route liggen 2 fantastische bezienswaardigheden. De yungang grotten, waar meer dan 51.000 Boeddha beelden staan, variërend van 2 cm tot 17 m. Oog in oog met een reusachtige Boeddha, maakt je dan wel even nietig. Veel van de kleuren en de beelden zijn door erosie aan het verdwijnen of brokkelen af, het is moeilijk om dit proces te conserveren, daar zijn ze nog naar op zoek. Zoals ook het openmaken van bepaalde graven of tombes, iets wat ze niet willen doen, omdat ze bang zijn dat het volledig verloren gaat als er zuurstof en vochtigheid bijkomt.
Hierna gaan we naar het hangende klooster van Xuanhangsi. Een klooster wat aan de buitenkant van een berg is gehangen. Het klooster, tot voorheen nog in gebruik, komt steeds dichter bij de grond. Niet omdat de berg inzakt, maar omdat de grond steeds hoger en dus dichter bij het klooster komt. Nu is het nog steeds 40 meter hoog en met zijn smalle gangetjes boven en hekjes op kniehoogte (voor de gemiddelde Europeaan dan toch) was het goed oppassen geblazen, maar adembenemend wederom.

In Taiyuan hebben we echt zicht op de eerste echte pagode. Een mooi gebouw opgebouwd uit 7 etages. Niet Chinees, maar van oorsprong uit India (stupa). De tuinen van Jinci, waren dan ook heel rustgevend en gaven even een gevoel van weg van de wereld en vooral het (overdrukke) China.
De weg vervolgt zich verder naar Pingjao. Een fantastisch ommuurde binnenstad, of zoals de lonely Planet zegt: "China's best-preserved ancient walled town". wat een gezellige stad, met vele leuke shops, lantaarntjes, vriendelijke mensen en de meest Chinese gethematiseerde hotelkamer ever van deze reis. (Ook het hardste bed, zelfs de nachttrein had een beter bed, maar dat terzijde). Hier verblijven we 2 nachtjes en is het eerste rustmomentje van de reis op dag 9. We needed it! Op sommige dagen staan we om 6u30 op... Hoezo vakantie? Hier ook de was laten doen voor een welgetelde 60yuan. (Is ongeveer €6,-) en dat valt zeer goed mee. In deze stad maken we een wandeling over deze muur en een stadswandeling die we vieren met een kop koffie en taart om de 5 jarigen deze reis en het bruidspaar op huwelijksreis ineens te vieren.

Vanuit Pingjao nemen we de Hoge Snelheids Trein naar Xi-An. De trein is meer hightech dan de hobbeltrein (duhhh) en raakt op zijn top 244 km per uur, wat ook af te lezen is vanaf de schermen in de trein. Binnen 3 uur hebben we dan ook een ruime 500 km versleten en komen we aan in Xi-An. De stad van het Terracotta leger. In de volgende blog meer hierover, ik kruip mijn bedje in en hoop dat de Imodium tabletten helpen... Toch ergens een bacterietje opgelopen... Zo jammer, maar het mag de pret niet drukken! Knuffel! X