Danang, Hoi An en schietgebedjes 1
Door: Marliene
Blijf op de hoogte en volg Marliene
04 Februari 2013 | Vietnam, Nha Trang
Op dit moment ben ik al weer halfweg op mijn reis, maar er zijn nog wat bijzondere dingen op komst, dus ik probeer het "bijna weer naar huis gevoel" nog uit te stellen.
We waren gebleven bij de busreis op weg naar Danang.
De Vietnamezen zijn niet echt punctueel, dus de bus die om 13u zou vertrekken, kwam rond 13u45 aan, deze zou er ongeveer 3 uur over doen en als hij er dan nog eens een uur langer over doet, kom je vrij laat aan. In het donker in ieder geval en dat is iets wat ik niet erg fijn vind. Als je de stad een beetje kent, geen probleem, maar in een nieuwe stad en niet weten waar je afgezet wordt, zorgt toch voor wat lichte stress. Gelukkig geen gebrek aan taxi en of xe-om's (brommer-taxi), maar je kan er zo een paar extra dollar per rit bijrekenen. Want jij staat ergens waar je de weg niet weet, lopen is te gevaarlijk, dus daar springen zij handig op in.
> Ik wist wat het me ongeveer zou kosten en ik kon een "metered" taxi nemen, alhoewel dat laatste met een klikkertje bij het stuur, wonderbaarlijk nog wel eens wat Vietnameze Dong vooruit sprong.
Danang was eigenlijk de grootste tegenvaller tot nu toe. En dat is eigenlijk erg om te zeggen. Het was niet toeristisch ingesteld, weinig Engels, weinig restaurantjes. Waarom is dat erg...omdat je aan de ene kant gek wordt om, in elke andere stad, als toerist te worden aangesproken (ik noem mezelf ook wel..."de walking dollar") en je op je wenken bediend wordt.... en nu is Danang dat dus niet en vind je het vervelend. Moeilijk te omschrijven, maar je wil van alles weten en cultuur opsnuiven en met het gebrekkige Engels dat ook proberen te begrijpen en zij zijn daar, nog niet, op ingesteld. Nog niet, omdat het zeker zal veranderen. Danang heeft sinds 2012 een airport gekregen en zal dus vanaf nu een makkelijke tussenstop worden...ze moeten zich dus wel gaan overgeven aan de toeristen. Bovenstaande klinkt wel een beetje egoïstisch, maar zo is het absoluut niet bedoeld, het staat alleen in groot contrast met alle andere steden.
Het verklaart tevens wel de reden waarom iedereen in de bus bleef zitten op doorreis naar Hoi An en er maar enkele in Danang uitstapten. Hier heb ik dan ook mijn 2e dip beleefd en vond ik er ff geen zak meer aan (excuse my language...) en ook dat hoort bij het reizen. ( de 1e dip heb ik in het begin maar even achterwege gelaten ;-)). Dus ben ik maar gaan slapen met het idee dat als de zon schijnt de wereld er weer anders uit ziet. En gelukkig doet die dat ook. Dus dat was schietgebedje 1 en waarschijnlijk nummer 2 ook wel. Om mezelf te belonen vond ik dat ik een vliegticket verdiend had in mijn verdere rit naar HCMC (Ho Chi Minh City), dus de missie van die dag. Via een andere mede reiziger gewaarschuwd voor oplichting via een lokale touroperator. Nu is oplichting voor de toeristen geen verrassing, maar hij was er wel echt voor het 3-voudige ingeluist. Zijn ticket heeft hem 240$ gekost, terwijl dat rond de $60 zou moeten zijn. Dus via internet geprobeerd te boeken, maar bij de betaling op het einde, pakte de bank te betaling niet, dus op naar het kantoor van Vietnam Airlines. Helaas bleek het aangegeven kantoor in de lonely Planet geen verkoop te doen, maar ze hebben me netjes doorverwezen naar het officiële kantoor. Een mooi plattegrondje mee en wandelen...en wandelen.... En wandelen... Ruim 3km! verder. (Nu begreep ik waarom ze me zo raar aankeken, toen ze vroegen hoe ik van plan was om daar naar toe te gaan en ik vrolijk op het kaartje keek en zei: lopend!) laten we zeggen dat de schaalverhoudingen hier niet zo goed waren ingetekend. Maar goed, uiteindelijk was de trip het waard: €43 voor een reis van rond de 500 km. De trein kost rond de €35 en doet er aanmerkelijk langer over.
Gelukkig heeft Danang me daarna nog wel wat mooie herinneringen overgelaten. Een man die me heeft helpen oversteken ( is en blijft een belevenis) zonder er geld voor te vragen (��), moest ik op de foto met 2 Vietnamezen, want "blond", blauwe ogen, lang als in lengte voor hun begrippen en blanke huidskleur was niet wat ze alledaags zagen en mijn eerste westerse eten. Spaghetti! Haha, de noodles, rijst en pho kwamen mijn neus uit.
We waren gebleven bij de busreis op weg naar Danang.
De Vietnamezen zijn niet echt punctueel, dus de bus die om 13u zou vertrekken, kwam rond 13u45 aan, deze zou er ongeveer 3 uur over doen en als hij er dan nog eens een uur langer over doet, kom je vrij laat aan. In het donker in ieder geval en dat is iets wat ik niet erg fijn vind. Als je de stad een beetje kent, geen probleem, maar in een nieuwe stad en niet weten waar je afgezet wordt, zorgt toch voor wat lichte stress. Gelukkig geen gebrek aan taxi en of xe-om's (brommer-taxi), maar je kan er zo een paar extra dollar per rit bijrekenen. Want jij staat ergens waar je de weg niet weet, lopen is te gevaarlijk, dus daar springen zij handig op in.
> Ik wist wat het me ongeveer zou kosten en ik kon een "metered" taxi nemen, alhoewel dat laatste met een klikkertje bij het stuur, wonderbaarlijk nog wel eens wat Vietnameze Dong vooruit sprong.
Danang was eigenlijk de grootste tegenvaller tot nu toe. En dat is eigenlijk erg om te zeggen. Het was niet toeristisch ingesteld, weinig Engels, weinig restaurantjes. Waarom is dat erg...omdat je aan de ene kant gek wordt om, in elke andere stad, als toerist te worden aangesproken (ik noem mezelf ook wel..."de walking dollar") en je op je wenken bediend wordt.... en nu is Danang dat dus niet en vind je het vervelend. Moeilijk te omschrijven, maar je wil van alles weten en cultuur opsnuiven en met het gebrekkige Engels dat ook proberen te begrijpen en zij zijn daar, nog niet, op ingesteld. Nog niet, omdat het zeker zal veranderen. Danang heeft sinds 2012 een airport gekregen en zal dus vanaf nu een makkelijke tussenstop worden...ze moeten zich dus wel gaan overgeven aan de toeristen. Bovenstaande klinkt wel een beetje egoïstisch, maar zo is het absoluut niet bedoeld, het staat alleen in groot contrast met alle andere steden.
Het verklaart tevens wel de reden waarom iedereen in de bus bleef zitten op doorreis naar Hoi An en er maar enkele in Danang uitstapten. Hier heb ik dan ook mijn 2e dip beleefd en vond ik er ff geen zak meer aan (excuse my language...) en ook dat hoort bij het reizen. ( de 1e dip heb ik in het begin maar even achterwege gelaten ;-)). Dus ben ik maar gaan slapen met het idee dat als de zon schijnt de wereld er weer anders uit ziet. En gelukkig doet die dat ook. Dus dat was schietgebedje 1 en waarschijnlijk nummer 2 ook wel. Om mezelf te belonen vond ik dat ik een vliegticket verdiend had in mijn verdere rit naar HCMC (Ho Chi Minh City), dus de missie van die dag. Via een andere mede reiziger gewaarschuwd voor oplichting via een lokale touroperator. Nu is oplichting voor de toeristen geen verrassing, maar hij was er wel echt voor het 3-voudige ingeluist. Zijn ticket heeft hem 240$ gekost, terwijl dat rond de $60 zou moeten zijn. Dus via internet geprobeerd te boeken, maar bij de betaling op het einde, pakte de bank te betaling niet, dus op naar het kantoor van Vietnam Airlines. Helaas bleek het aangegeven kantoor in de lonely Planet geen verkoop te doen, maar ze hebben me netjes doorverwezen naar het officiële kantoor. Een mooi plattegrondje mee en wandelen...en wandelen.... En wandelen... Ruim 3km! verder. (Nu begreep ik waarom ze me zo raar aankeken, toen ze vroegen hoe ik van plan was om daar naar toe te gaan en ik vrolijk op het kaartje keek en zei: lopend!) laten we zeggen dat de schaalverhoudingen hier niet zo goed waren ingetekend. Maar goed, uiteindelijk was de trip het waard: €43 voor een reis van rond de 500 km. De trein kost rond de €35 en doet er aanmerkelijk langer over.
Gelukkig heeft Danang me daarna nog wel wat mooie herinneringen overgelaten. Een man die me heeft helpen oversteken ( is en blijft een belevenis) zonder er geld voor te vragen (��), moest ik op de foto met 2 Vietnamezen, want "blond", blauwe ogen, lang als in lengte voor hun begrippen en blanke huidskleur was niet wat ze alledaags zagen en mijn eerste westerse eten. Spaghetti! Haha, de noodles, rijst en pho kwamen mijn neus uit.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
